گفت: "فداي سرت... اين نشد ؛ يکي ديگر"... و نمي دانست ؛ "اين" که رفت "جان" بود.. و آدمي را همين يک بيش نيست... (رضا کاظمي)...

.

.

ي بي تفاوتي همراه با رنجش از نوع عاشقانه تو اين تک بيت نهفته ست...