سلام برادر؛
آن شعر بود؛ که خواندمش... گذاشتم توي اقيانوس.خوشحال مي شوم نظرت را درباره اش بدانم.
يا حق
“کار ناقابلي به پيشگاه حضرت امام…”
اگر نقدش کنيد تا قابل شود، سپاسگذار خواهم بود…
من باور دارم ... که هميشه بايد کسانى که صميمانه دوستشان دارم را با کلمات و عبارات زيبا و دوستانه ترک گويم زيرا ممکن است آخرين بارى باشد که آن‌ها را مى‌بينم.....
از نلسون ماندلا من باور دارم ... که دوستى واقعى به رشد خود ادامه خواهد داد حتى در دورترين فاصله‌ها.
تقديم به آناني که دوست خوبي هستند...
امام عزيز، به شما عشق مي ورزم زيرا...
در وبلاگ شاهد منتظر شما هستيم
آب طلب نکرده هميشه مراد نيست...
گاهي بهانه اي است که قرباني ات کنند.
سلام
به نسيم پريشان:
به به ! :)
موسي چهل شب شد !!! تو سي شب وعده کردي....
