عجب جوابهاي ضعيفي به نوشته هاي دروني آدمها هست. نوشته هايي که از عمق وجود آدمها ي خوبي بيرون مياد که تخت و ملافه و .......... براشون سخت نيست اگر بخوان مث خيليها فراهم باشه براشون اما چون رو اصول زندگي پيش ميرن و مسئوليتهاي سنگيني دارن رسيدن به اينها رو گاهي آرزو ميدونن و ميگن> وچقدر ساعت و زمان و کيفيت اون براشون مهمه که رسيدن به اين کارهاي سطحي براشون ميشه آرزو و با افتخار از اين آرزو ميگن در عين اندوه چون مسئوليتها شون بسيار خطير تر از اين آرزوهاشونه و احتياجي نيست به چهل سالگي رسيد و ديد که چهل سالگي آدمها چيزي جز ارقام نيست. بايد چشمهارو باز کرد . وچون اين متن اقتباس است پس جوابش رو سرسري ميدهي . دلسردم کردي شاعر دلسرد. لااقل کمتر از خريدن قبر نيست که چند ميليون پول بدي بخري تا در جاي شلوغي باشه و به حرف مردم گوش کني؟؟ من اگر باشم يمروم تا به حرف مردم گوش ندهم که دنيا بسيار بي ارزش است در مقابل رفتن. مادرت راست ميگويد گردنبد بهتر است. عجب شاعر عجب! خواهش ميکنم بخاط خوشايند دوستانت خصوصيش نکن .