پيام

اميد...
92/4/7

+ مي خواهم از طوفان پرت را پس بگيرم...از بادها خاکسترت را پس بگيرم

ده جنگجو در دستهايم صف گرفتند...تا از جهان انگشترت را پس بگيرم...خواهم بياشوبم سکوت لاله ها را...تا مستي سرتاسرت را پس بگيرم...حس ميکنم با بويي از تو ميتوانم...فانوس چشم مادرت را پس بگيرم

من زنده ماندم با غلافي منتظر تا..از گرده ي شب خنجرت را پس بگيرم....بو ميکشم دندان گرگان جهان را...تا قطره خون آخرت را پس بگيرم...آل کثير

از دوست عزيزم و شاعر فرهيخته ي کشورمون:مرتضي حيدري آل کثير

گاهي آرزو ميکنم کاش من بودم شاعرش...نخنديد ولي

يه شعر داره در مورد امام کاظم عليه السلام...شنيدين؟

براي رهبر عزيزمون تو جلسه شعري که با ايشون داشتنتد هم خوندش...چن بيت رو ببينيد

زندان به خواب رفته و درگوشش غوغاي ردپاي تو پيچيده است//شب نيست ، از تراکم خاموشي خورشيد در عباي تو پيچيده است

باران تلاش ميکند از اشکت يک حرف تازه کشف کند اما//اقليم گريه هاي تو مرموز و دنياي چشمهاي تو پيچيده است

جواب سوالم رو تو مصرع دوم بيت بالا ميتونيد پيدا کنيد

بغداد اين طبيعت روزن کش آيا ازين دريچه خبر دارد//يا نور بي اجازه ي زندان بان در باغ ربناي تو پيچيده است

آه اي سجود يکسره با زنجير زيباتري به چشم خدا انگار//طوق ستارگان جهان امشب بر قابي از حياي تو پيچيده است

تبسم بهار ♥

مريم خانوم