پيام

اميد...
92/7/8

+ اشتباه اول من اين بود که به تو اعتماد کردم . اشتباه دوم من اين بود که عاشقت شدم . اشتباه سوم من اين بود که فکر مي کردم با تو خوشبخت مي شم . اشتباه بعدي من اين بود که تو رو صد بار بخشيدم . اشتباه هزارم من اين بود که هيچ وقت خودم رو از پنجره پرت نکردم بيرون . هنوز هم دارم اشتباه مي کنم که با تو حرف مي زنم

هما بانو 93/11/18

تهران در بعداز ظهر...مصطفي مستور

غروب بود من زل زده بودم به پشت دست هاش . هر دو وحشت کرده بوديم . بس که نزديک شده بوديم به هم . بس که معصوميت ريخته بود آن جا ، پشت دست ها . بعد من با انگشت اشاره ، خطي فرضي و مورب ، درست از وسط ساعد تا انگشت کوچک دست راست اش کشيدم و به او گفتم عميقا دوستش دارم...دويدن در ميدان تاريک مين(خودش)

عاشق نوشته هاي مستورم

هه

منم عاشق نوشته هاشم

اين که شعر نيست

صبور باش مرد

بله کلن ماها درگيريم:|

بله...به شدت

مستور لايک داره : ) چون *امبرخاني * ازش تعريف کرده : )

تا اين ح:) د؟

اوهوم ...