دلم مي خواد فقط سکوت کنم...
از اون سکوت هايي که هر فريادي در مقابلش کم مياره.کم مياره چون سکوت يه ناگفته هايي داره که بهش ابهت مي بخشه ...فرياد که بزني دست دلت رو مي شه...همه مي فهمنت...همه قضاوتت مي کنن.
شکوه بعضي چيزها در نبودنشه ....مثل سکوت که صدا نداره...مثل اشک هايي که بايد بي صدا بباره...مثل چشم هايي که بايد ...
اما شکوه درد در اينه که باشه..که حسش کني ..که لم بده روي بازوهات و تا ته انگشت هات قد بکشه...درد که نباشه نه بي صدايي سکوت قشنگه نه بي صدايي اشک...درد که نباشه روحت مچاله مي شه بين کثرت ها..دور مي شي از وحدت..