غزل تازه
من پاره های پیکرم را پس نمی گیرم
از تیغ ها حتی سرم را پس نمیگیرم
باور نداری اعتقادم را بگیر از من
باور کن از من باورم را پس نمی گیرم
می سوزم و می سوزم و از بادها حتی
ته مانده ی خاکسترم را پس نمی گیرم
از آسمان از ماه از شب از خدا حتی
دست دعای مادرم را پس نمیگیرم
یک آدم خوب و شریف و سربزیرم من
از سجده ها چشم ترم را پس نمیگیرم
رئیسی پور
کلمات کلیدی :
