تقدیم به بانوی اربعین

من ماندم و تمام خطرهای روبرو
راهی که مانده است و سفرهای روبرو

در پای آفتاب بدنهای پشت سر
در دست باد شانه ی سرهای روبرو

شاید هنوز بود پسرهای دوروبر
چشم امیدشان به پدرهای روبرو

حتی برای چیدن یک گل زیاد بود
جمعیتی ز برق تبرهای روبرو

تدبیر ما بدست شراب سه ساله بود
وقتی که بسته شد همه درهای روبرو

زیباتر از بریده رگت اتفاق نیست
هرچند برخلاف نظرهای روبرو


شعر از ((امید))

گریت دیالوگ

 از دیالوگ هایی که بیاد ماندنیه:هی کافه چی میزاتو تک نفره کن....نمی بینی؟ همه تنهاییم

سفر عشق

ان شالله فردا عازم عتبات عالیات هستیم......

از همه ی دوستانم صمیمانه حلالیت میطلبم......التماس دعا

یا حسین (ع)

از خودت بگو

به بهانه نفس کشیدن یه غزل از شاعری که خیلی زود از میان  ما رفت ....زنده یاد نجمه زارع

ضعیف و لاغر و زرد و صدای خواب‌آور
کنار بستر من قرص‌های خواب‌آور

لجن گرفتم از این سرگذشت ویروسی
از این تب، این تبِ مالاریای خواب‌آور

منی که منحنی زانوان زاویه‌دار
جدا نمی‌کندم از هوای خواب‌آور

همین تجمع اجساد مومیایی شهر
مرا کشانده به این انزوای خواب‌آور

زمین رها شده دورِ مدارِ بی‌دردی
و روزنامه پر از قصه‌های خواب‌آور

هنوز دفترِ خمیازه‌های من باز است
بخواب شعر! در این ماجرای خواب‌آور

 ************************ 
شعر از نجمه زارع

خدانگهدار

برای یافتن خودم می روم تا آنسوی کهکشانها